Waarom Mathieu van der Poel zijn wegseizoen mogelijk vroegtijdig beëindigt om nieuwe dromen na te jagen en zijn nalatenschap te beschermen
Nu het wielerseizoen van 2025 zijn hoogtepunt nadert, staat Mathieu van der Poel voor een cruciale beslissing: zijn campagne inkorten om energie en focus te behouden – of doorzetten tot het bittere einde. Recente koersen laten zien dat het Nederlandse fenomeen een strategische terugtrekking uit de wielersport overweegt en zich richt op nieuwe doelen op het gebied van veldrijden en mountainbiken.
VanderPoel heeft er flink op ingezet. Tijdens het Critérium du Dauphiné eerder deze maand beschreef hij de derde etappe als “een van de zwaarste dagen op de fiets die ik ooit heb meegemaakt” na 207 km met bijna 3000 hoogtemeters en intense koersen in zinderende omstandigheden. Toch redde hij een respectabele vijfde plaats – sterk, maar geen overwinning.
Die moed in de Dauphiné kwam voort uit een polsbreuk die hij enkele weken eerder had opgelopen tijdens een MTB-wedstrijd. Hoewel hij de training hervatte – eerst binnen met een brace, daarna buiten in Spanje zonder – is de tol van herstel en intensieve wegtraining duidelijk merkbaar.
In maart kreeg hij twee weken rust na zijn overwinning in Milaan-San Remo, maar hij keerde meteen terug om nieuwe hoogtepunten van het seizoen te claimen. Zo behaalde hij eerder dit jaar zijn tweede Milaan-San Remo-titel en behaalde hij in april een meesterlijke derde overwinning in Parijs-Roubaix.
Maar dit succes heeft een prijs. Op zijn dertigste – maar met een wielerhistorie die weg, veldrijden, gravel en mountainbike omvat – heeft hij de afgelopen seizoenen meer dan 400 wedstrijddagen op zijn naam staan. Die breedte brengt zowel glorie als diepe slijtage aan zijn lichaam en geest. Bronnen uit het begin van het seizoen 2023 onthullen dat hij dat seizoen vroegtijdig beëindigde om zich op te laden voor het veldrijden, met de woorden: “gewoon wat rondjes rijden om wat rondjes te rijden heeft niet veel zin”.
Met de Olympische Spelen van Parijs 2024 achter de rug en al meerdere wereldtitels in het veldrijden (zes eerder, met een zevende plaats als record), staat VanderPoel voor een carrièrebepalende evenwichtsoefening. Zoals een recente analyse het verwoordde: “zijn nalatenschap schittert echt” in het veldrijden – waar hij geschiedenis schrijft en het record van Erikde Vlaeminck evenaart.
Door zijn wegseizoen vroegtijdig af te ronden, zou VanderPoel zich weer kunnen richten op de winterdiscipline, waar hij nog steeds de absolute favoriet is, en mogelijk in 2025 mountainbike- of gravelwedstrijden kunnen nastreven. Hij zou afstand nemen van de meedogenloze sleur van de klassiekers en etappekoersen aan het einde van het seizoen, zijn fysieke reserves behouden en zijn mentale scherpte behouden.
Die wending zou zijn positie als meester in carrièremanagement verstevigen – weten wanneer hij moet toeslaan en wanneer hij zich moet herpakken. Het zou ook zijn reputatie beschermen: het is beter om gracieus te buigen dan langzaam weg te kwijnen door vermoeidheid.
Kortom, de berekening is duidelijk. Het schrappen van het wegseizoen biedt nu strategische voordelen: een gerichtere voorbereiding op veldritglorie, het voorkomen van burn-outs en het beschermen van een nalatenschap die al rijk is aan wereldtitels, Monument-overwinningen en Olympische prestaties. De hamvraag blijft wanneer de beslissing bekend wordt gemaakt – en welke wedstrijden hij overslaat.
Als de oude patronen zich voortzetten, is te verwachten dat VanderPoel na een laatste voorjaarsbloei – wellicht ter voorbereiding op de Tour de France – een stap terug doet richting de tweede helft van 2025, waarin hij zich sterk richt op het rood, zwart en wit van het veldrijden, en wellicht de modderige paden van het mountainbiken. Of dat de ondergang van zijn dominantie in het wegwielrennen inluidt of een meesterzet in de langetermijnplanning, hangt af van wat er daarna gebeurt.
Be the first to comment