Zoals verwacht wint Mathieu van der Poel de Trofee Azencross – Loenhout na vanaf halverwege de race solo te zijn gegaan! Jammer dat Wout van Aert vandaag ongelooflijk veel pech had, misschien had hij het nog wel even vol kunnen houden. Vandeputte eindigde als 2e, Nieuwenhuis als 3e.

Mathieu van der Poel liet de veldcrosswereld opnieuw zien waarom hij wordt beschouwd als een van de meest dominante figuren in de sport, met een adembenemende solo-overwinning in de Trofee Azencross in Loenhout. De Nederlandse superster, rijdend op vertrouwde Belgische bodem, lanceerde halverwege de race een beslissende aanval en keek niet meer achterom. Hij stormde naar een indrukwekkende overwinning die zijn enorme zelfvertrouwen en vorm van deze winter onderstreepte.

Vanaf het begin was de sfeer in Loenhout elektriserend. Fans waren gekomen in de hoop op een nieuw episch duel tussen van der Poel en Wout van Aert, een rivaliteit die het moderne veldcross heeft gedefinieerd. De openingsronden stelden niet teleur. Al snel vormde zich een selecte groep vooraan, met van der Poel, van Aert, Michael Vanthourenhout en een paar sterke outsiders zoals Joran Wyseure en Joris Nieuwenhuis die elkaar afwisselden op het snelle, technische parcours. Het tempo was meedogenloos en elke fout leek kostbaar.

 

Het keerpunt kwam halverwege de race. Toen hij een moment van aarzeling achter zich voelde, zette Van der Poel een brute versnelling in op een van de langere krachtsecties. Het was een manoeuvre die alleen hij kon uitvoeren: soepel, explosief en perfect getimed. Binnen één ronde had hij een aanzienlijke voorsprong opgebouwd. Vanaf dat moment was de strijd om de overwinning feitelijk beslist. Van der Poel reed met zijn kenmerkende mix van agressie en controle, zwevend door de bochten en krachtig over de rechte stukken, waarbij hij zijn voorsprong met elke minuut verder uitbouwde.

 

Helaas voor de fans die hoopten op een langdurige strijd, werd de race van Wout van Aert ernstig verstoord door een vreselijke dosis pech. Een mechanisch probleem en het daaropvolgende verlies van ritme verstoorden zijn momentum op een cruciaal moment. Hoewel hij vastberaden doorvocht, was de schade al aangericht. Van Aert liet later nog flitsen van zijn ware kracht zien, maar toen was Van der Poel al lang weg, alleen aan kop rijdend. Het was een van die dagen waarop de omstandigheden gewoonweg weigerden mee te werken, waardoor de vraag blijft hangen hoe lang hij onder normale omstandigheden bij zijn grote rivaal had kunnen blijven.

 

Achter de vliegende Nederlander zorgde de strijd om de overige podiumplaatsen voor de nodige spanning. De Belgische revelatie Laurens Vandeputte leverde een indrukwekkende en volwassen prestatie en verzekerde zich van de tweede plaats. Hij toonde consistentie en kalmte, weerstond de druk van meer ervaren renners en beloonde zichzelf met een welverdiende podiumplaats. Joris Nieuwenhuis completeerde de top drie met een sterke prestatie die zijn groeiende zelfvertrouwen en solide wintercampagne onderstreepte.

 

Toen Van der Poel onder luid applaus de finishlijn overschreed, voelde het resultaat zowel onvermijdelijk als buitengewoon aan. Solo winnen vanuit het midden van het veld is nooit vanzelfsprekend, maar Van der Poel liet het er bijna moeiteloos uitzien. Zijn overwinning in Loenhout voegt een nieuwe prestigieuze trofee toe aan zijn toch al schitterende palmares en geeft een duidelijk signaal af voor de komende hoogtepunten van het seizoen.

 

Voor Van Aert zal de teleurstelling van de pech pijnlijk zijn, maar zijn vechtlust blijft intact. Dagen als deze wakkeren de anticipatie op het volgende hoofdstuk van hun rivaliteit alleen maar verder aan. Nu beide sterren elkaar tot steeds grotere hoogten stuwen, kunnen cyclocrossfans alweer uitkijken naar de volgende confrontatie, wetende dat wanneer de omstandigheden gunstig zijn, vuurwerk gegarandeerd is.