Nu hij de dertig is doorgegeven en moet opboksen tegen de onstuitbare krachten van Mathieu van der Poel en Tadej Pogacar, wordt de vraag zich op: moet Van Aert zijn vizier stilaan van de monumenten afwenden?

Van Aert op een kruispunt: Tijd om zijn ambities voor de Monumenten te heroverwegen?

 

Nu Wout van Aert de dertig nadert, staat de Belgische allrounder voor een van de meest bepalende kruispunten in zijn glansrijke carrière. Van Aert, al lang geprezen als een van de meest veelzijdige en veerkrachtige wielrenners in de wielersport, heeft een indrukwekkend palmares opgebouwd, maar de opkomst van schijnbaar onstuitbare krachten zoals Mathieu van der Poel en Tadej Pogacar heeft het landschap van de sport veranderd – en dwingt Van Aert mogelijk om zijn doelen te heroverwegen.

 

De afgelopen jaren hebben Van der Poel en Pogacar de Monumenten niet alleen gedomineerd, maar ook met een gemak en explosiviteit die rivalen tot het uiterste drijft. Van der Poels brute kracht en koersinstinct hebben hem de te kloppen man gemaakt in kasseienklassiekers, terwijl Pogacars meedogenloze motor en klimvermogen hem een voorsprong gaven in heuvelachtige monumenten zoals Luik-Bastenaken-Luik en de Ronde van Lombardije.

 

Voor Van Aert, wiens veelzijdigheid hem ooit in staat stelde om op bijna elk terrein te strijden, is de uitdaging om podiumplaatsen om te zetten in overwinningen groter geworden. Zowel critici als fans beginnen zich af te vragen of de Belgische ster zich geleidelijk aan moet afwenden van het volledig richten op monumenten en zich in plaats daarvan moet richten op etappekoersen, tijdritten of zelfs een volledige overstap naar het algemeen klassement van de Grote Rondes.

 

Van Aerts team, Visma-Lease a Bike, heeft een dergelijke overstap nog niet voorgesteld, maar het gesprek is moeilijk te vermijden. Nu zijn fysieke toptijd hem bijna voorbij is en een nieuwe golf aan talent de meest prestigieuze eendaagse wedstrijden van de kalender steeds meer in zijn greep krijgt, moet Van Aert mogelijk kiezen tussen het najagen van de steeds ongrijpbare Monument-overwinningen of het herdefiniëren van zijn carrièredoelen voor een lang leven.

 

Wat de beslissing ook is, één ding is duidelijk: de wielersport evolueert – en Wout van Aert moet daarin mee evolueren.